جایگاه میراث تفسیری اهل بیت (ع)

بررسی و نقد دیدگاه های مفسّران قدیم و معاصر در باب حجیّت خبر واحد در تفسیر قرآن کریم است. نویسنده پس از ذکر حدیث مشهور ثقلین، مفاد این حدیث را ذکر می کند و به برداشت های آیت اللَّه بروجردی در مورد عبارتهای گوناگون حدیث ثقلین اشاره می کند. سپس به جایگاه و نقش روایت در تفسیر و دیدگاه های موافقان حجیّت خبر واحد در تفسیر پرداخته و در این زمینه چند دیدگاه را مطرح می کند:  دیدگاه شیخ طوسی: روایت تفسیری قطع آور یا همراه با قرائن قطعی در تفسیر قرآن حجیّت دارد و خبر گمان آور و غیرقطعی به عنوان مراد احتمالی آیه می تواند مورد استفاده قرار گیرد اما به عنوان تفسیر واقعی آیه معتبر نیست، آیت اللَّه خویی: روایتی که از سند و طریقی قطعی برخوردار باشد حجیّت دارد و روایتی که دچار ضعف باشد و شروط ویژه اعتبار را نداشته باشد، معتبر نیست.  علامه طباطبایی: روایات تفسیری تنها در فرض تواتر و قطع آور بودن معتبرند و در غیر این صورت نمی توان آنها را حجّت شمرد. نیز روایات تفسیری، روش تفسیر را آموزش می دهد و نقش تفسیری ندارد، و استاد معرفت: شرط پذیرش خبر واحد در تفسیر همراه بودن آن با قرائنی است که بر صدق و راستی آن گواهی دهد. در پایان نیز به نقد و ارزیابی دیدگاه ها پرداخته است.